Kleje dyspersyjne

Kleje dyspersyjne to płynne kleje na bazie wody, które stają się stałe po wyparowaniu wody. Do klejów dyspersyjnych zaliczają się na przykład wszystkie kleje stolarskie. Są one stosowane do klejenia miękkich i twardych drewien, powierzchni HPL, rowków oraz do klejenia blokowego, korpusowego i montażowego. Przy dodaniu środków utwardzających mogą być dodatkowo zwiększone właściwości kleju. Firma OSTERMANN oferuje kleje i środki utwardzające różnych producentów do różnych przedmiotów obrabianych i zastosowań.

Wskazówka: Kleje REDOCOL są szczególnie wysokiej jakości i ekonomiczne.

Aby uzyskać doskonały rezultat, należy przestrzegać kilku etapów procesu, które są podane na arkuszach danych technicznych produktów. Jeśli nie będą one przestrzegane, może dojść do błędnego klejenia. Częstym błędem jest przekraczanie czasu na zużycie. Jeśli zostanie on przekroczony, np. jeśli nakładanie kleju trwa zbyt długo w przypadku dużych elementów roboczych, nie dojdzie do trwałego połączenia między dwoma podłożami. Innym źródłem błędów jest minimalny czas dociskania. Nawet jeśli czas jest podany na arkuszu danych technicznych produktów, to zależy on również od gatunku drewna oraz temperatury dociskania. Drewna twarde jak również drewna zawierające np. żywicę i olej, wymagają dłuższego czasu dociskania.

Czas na zużycie podany w arkuszach danych technicznych jest obliczany zgodnie z normą DIN EN 16556 w standardowych warunkach. Przedłuża się przy niskiej temperaturze pokojowej. W temperaturach powyżej 30°C czas na zużycie jest znacznie krótszy. Temperatura wyższa o 10 stopni skraca czas na zużycie o około jedną trzecią. Jeśli klej jest nakładany na zbyt zimne płyty, powstaje tzw. efekt kredy. Klej kruszy się podczas suszenia, pojawiają się kredowe plamy i brak efektu klejenia.

Kleje dyspersyjne są klasyfikowane w standardowych warunkach, zgodnie z ich wodoodpornością na 4 różne grupy obciążeń (D1 do D4). Klej D1 używany jest przy wilgotności drewna do 15%, D2 do 18%, D3 przy wilgotności krótkotrwałej (np. do mebli łazienkowych) oraz D4 do częstego i długotrwałego kontaktu z wodą (np. w basenach). W Europie najczęściej stosowane są kleje D2 oraz D4. Kleje dyspersyjne z grupy obciążeń D4 należy stosować w niezabezpieczonych obszarach zewnętrznych. W tym przypadku należy zwrócić dodatkową uwagę na odpowiednią ochronę powierzchni.

Kleje dyspersyjne mogą zmienić kolor drewna. Wynika to z zawartości kwasów w klejach, które mogą specjalnie prowadzić do przebarwienia drewna zawierającego garbniki. Kleje stolarskie z grupy obciążeń D1 i D2 o neutralnym pH nie powodują przebarwień. Klasyczne kleje dyspersyjne D3 o wartości pH 2,5 - 3,5 znajdują się w zakresie kwasowości. Szczególnie w przypadku pracy z niektórymi gatunkami drewna wrażliwych na zabarwienia, takimi jak wiśnia i klon, lub cienkimi fornirami, wartość pH kwasu może powodować zabarwienia drewna. To, czy i jak szybko przebarwia się drewno, zależy od miejsca i regionu, z którego pochodzi naturalny produkt drewno. Ważną rolę ogrywają również ciepło oraz promieniowanie UV, na które narażony jest gotowy przedmiot obrabiany. Dlatego już od 10 lat dostępne są kleje D3 o neutralnym pH i wartoscią pH 5,0 do 7,0.

Jeśli „kwaśna” dyspersja wejdzie w kontakt z żelazem, powoduje to po nakładaniu klasyczne niebieskie zabarwienie drewna. Z tego powodu wszystkie części stykające się z klejem powinny być wykonane ze stali szlachetnej (V2A / V4A) lub z tworzywa sztucznego. Przy stosowaniu wiertarki i nasadki, nasadka nie może wykazywać żadnych uszkodzeń lakieru (żadnego metalu). To również może spowodować odbarwienia drewna.