Klej stolarski - Klasyk w warsztacie
kleje stolarskie są klasykiem w warsztacie. Jednak są pewne kwestie, które należy wziąć pod uwagę. Czy wiesz że kontakt z żelazem może spowodować niebieskie zabarwienie drewna? Lub że czas na zużycie kleju zależy od temperatury otoczenia? Ponadto zawartość formaldehydu zawsze jest problemem. Z tego powodu oferujemy także kleje o niskiej zawartości formaldehydu.
Kleje stolarskie to kleje dyspersyjne, którą bazą jako środek wiążący jest PVA. Termoplastyczny klej dyspersyjny jest stosowane do klejenia miękkich i twardych drewien, powierzchni HPL, rowków oraz do klejenia blokowego, korpusowego i montażowego.
Kleje na bazie wody przywierają fizykalnie podczas suszenia. Woda wyparuje z fugi i/lub wchłania się w przedmiotach obrabianych. Kleje stolarskie są potrzebne do różnorodnych zastosowań w stolarstwie, jak na przykład do klejenia drewna litego, powierzchni HPL oraz do klejenia blokowego lub montażowego. W ten sposób uzyskują dobrą wytrzymałość. Przy dodaniu środków utwardzających mogą być dodatkowo zwiększone właściwości kleju. Posiadamy w ofercie kleje i utwardzacze różnych producentów, przeznaczone do różnych elementów meblowych i zastosowań. Nasz klej stolarski REDOCOL Kombicoll Super-N jest dostępny z praktyczną wylewką na dnie wiadra. Dzięki temu nakładanie kleju jest proste i wygodne.
Klasy odporności na wodę kleju do drewna: D1 do D4
Jedna z najważniejszych klasyfikacji klejów stolarskich to grupa obciążeń zgodnie z DIN EN 204. Mówi nam coś o odporności kleju na wodę oraz daje wnioski, kiedy ewentualnie należy zastosować inne kleje (np. PUR).
D1: Drzwi wewnętrzne, meble oraz obudowy
Obróbka kołków, maks. wilgotność drewna 15%
D2: Meble do salonu i biura
Działanie odpływającej wody lub wody kondensacyjnej i/lub okazjonalnej wysokiej wilgotności powietrza oraz wzrostu wilgotności drewna do 18%.
D3: Meble do kuchni i łazienki i schody
Obszar wewnętrzny z częstym, krótkotrwałym działaniem odpływającej wody lub wody kondensacyjnej i/lub okazjonalnej wysokiej wilgotności powietrza.
D4: Zastosowania w aranżacji zewnętrz: okna, drzwi zewnętrzne, schody
Działanie odpływającej wody lub wody kondensacyjnej i/lub okazjonalnej wysokiej wilgotności powietrza. W obszarze zewnętrznym narażony na warunki atmosferyczne z odpowiednią ochroną powierzchniową.
Co robić w przypadku przebijania kleju?
Przebijanie kleju to pojęcie znane każdemu stolarzowi i towarzyszy najczęściej przy fornirowaniu. Jak można tego uniknąć, lub przynajmniej zredukować?
Do dyspozycji są różne możliwości. Z jednej strony można zredukować nacisk i nakładać klej nieco gęściej. Ważna jest tu nakładana ilość. Zazwyczaj wystarcza około 90 do 100 g na m². Powierzchnie wysoko absorbujące potrzebują około 120 g na m².
Prosta próba z palcem pokazuje czy to odpowiedna ilość kleju. Jeżeli po rysowaniu palcem pozostają ślady na powierzchni klejowej, ilość jest za duża. Jeśli klej się przebije, trzeba od razu potraktować powierzchnie ciepłą wodą i szmatką lub szczotką. Im szybsza reakcja po prasowaniu, tym lepiej to działa.
Zazwyczaj kleje stolarskie mają wartość pH pomiędzy 3 i 5. Przy takiej wartości są one klasyfikowane jako wodny, kwaśny roztwór, który może powodować zblaknięcie pewnych gatunków drewna (np. dąb).
Profilaktycznie można dokonać próbnych klejeń. Alternatywą jest stosowanie klejów stolarskich o neutralnej wartości pH. W ten sposób ryzyko zblaknięcia jest znacznie mniejsze.
Lepkość - stopień płynności kleju
Im większa lepkość, tym gęstszy (mniej płynny) jest klej, im niższa lepkość, tym rzadszy (płynny).
Wysokolepki - gęsty - ciągliwy - np. miód
Niskolepki - rzadki - płynny - np. woda
Czas dociskania to czas potrzebny do uzyskania wymaganej minimalnej wytrymałosci. Czas dociskania zależy od gatunku drewna oraz temperatury dociskania:
- Drewna twarde jak również drewna zawierające np. żywicę i olej, wymagają dłuższego czasu dociskania
- Większe temperatury skracają minimalny czas dociskania
